بررسی معنادرمانی گروهی در کاهش علائم شکست عاطفی دانشجویان

هدف:بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی در کاهش علائم شکست عاطفی دانشجویان روش:طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. نمونه: نمونه پژوهش شامل 24 نفر بودند،که 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه گواه گمارش شدند. ابزار: قبل و بعد از اجرای مداخله پرسشنامه ضربه عشق ، مقیاس احساس تنهایی پرسشنامه داس-21 آزمون اضطراب وجودی لارنس گود، مقیاس پاسخهای نشخواری، مقیاس اشنایدر، بر روی دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی اجرا شد. اعضای گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت پرتکل معنا درمانی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس(آنکوا) نشان دادن که در پس آزمون نمرات پرسشنامه ضربه عشق ، مقیاس احساس تنهایی،پرسشنامه داس-21 آزمون اضطراب وجودی لارنس گود مقیاس پاسخهای نشخواری و مقیاس امیدواری اشنایدر نسبت به آزمودنی های گروه گواه ، تفاوت معناداری داشته است.نتیجه: یافته های پژوهش موید این مهم است که معنا درمانی گروهی تاثیر معناداری بر کاهش افسردگی ،استرس ، احساس تنهایی و اضطراب وجودی و احساس امیدوارسی در دانشجویان دختر داشته است.